O książce: rok / Powieści Scotta można podzielić na dwie główne grupy. Pierwsza poświęcona jest niedawnej przeszłości Szkocji, okresowi wojny domowej: od rewolucji purytańskiej w XVI wieku. przed klęską klanów góralskich w połowie XVIII w. – a częściowo w okresie późniejszym [„Waverley”, „Guy Mannering” (Gay Mannering, 1815), „Więzienie w Edynburgu” (The Heart of Midlothian, 1818), „Szkoccy purytanie” (Stara śmiertelność, 1816), „Narzeczona z Lammermooru” (1819), „Rob Roy” (1817), „Klasztor” (1820). „Opat” (Opat, 1820), „Wody św. Ronana” (Studnia św. Ronana, 1823), „Antykwariusz” (1816) i in.]. W tych powieściach Scott rozwija niezwykle bogaty typ realistyczny. To cała galeria szkockich typów z najróżniejszych warstw społecznych, ale przede wszystkim typów drobnomieszczaństwa, chłopstwa i zdeklasowanej biedoty. Żywo konkretne, mówiące bogatym i różnorodnym językiem narodowym, tworzą tło, które można porównać jedynie z „falstaffowskim tłem” Szekspira. Na tym tle jest sporo jasnej komedii, ale obok postaci komicznych wiele postaci plebejskich plastycznie dorównuje bohaterom z klas wyższych. W niektórych powieściach są głównymi bohaterami; w więzieniu w Edynburgu bohaterką jest córka drobnego chłopskiego dzierżawcy. Scotta na tle literatury „sentymentalnej” XVIII wieku. stanowi kolejny krok w kierunku demokratyzacji powieści, a jednocześnie zapewnia żywsze obrazy. Najczęściej jednak głównymi bohaterami są tradycyjnie wyidealizowani młodzi ludzie z klas wyższych, pozbawieni witalności. Druga główna grupa powieści Scotta dotyczy przeszłości Anglii i krajów kontynentalnych, głównie średniowiecza i XVI wieku. („Ivanhoe” (Ivanhoe, 1819), „Quentin Durward” (1823), „Kenilworth” (Kenilworth, 1821), „Ania z Geierstein” (Ania z Geierstein, 1829) itp.). Nie ma tu aż tak intymnej, niemal osobistej znajomości z wciąż żywą legendą; realistyczne tło nie jest tak bogate. Ale to właśnie tutaj Scott szczególnie rozwija swój wyjątkowy talent do minionych epok, co zmusiło Auguste'a Thierry'ego do nazwania go „największym mistrzem wróżenia historycznego wszechczasów”. Historyzm Scotta to przede wszystkim historyzm zewnętrzny, wskrzeszenie atmosfery i kolorytu epoki. Ta strona, oparta na solidnej wiedzy, szczególnie zadziwiła współczesnych Scotta, nieprzyzwyczajonych do czegoś takiego. Przedstawiony przez niego obraz „klasycznego” średniowiecza („Ivanhoe” - „Ivanhoe”, 1819) jest obecnie bardzo przestarzały. Ale taki obraz, jednocześnie w pełni prawdopodobny i odsłaniający rzeczywistość tak odmienną od współczesności, nigdy nie istniał w literaturze. To było prawdziwe odkrycie nowego świata. Ale historyzm Scotta nie ogranicza się do tej zewnętrznej, zmysłowej strony. Każda z jego powieści opiera się na określonej koncepcji procesu historycznego w danym czasie. Treść: 1. Waltera Scotta. Dzieła zebrane w dwudziestu tomach. Tom 11 (tłumaczenie: Borys Tomaszewski, Polina Melkowa)2. Waltera Scotta. Prace zebrane w dwudziestu tomach. Tom 12 (tłumaczenie: Valentina Davidenkova)3. Waltera Scotta. Prace zebrane w dwudziestu tomach. Tom 13 (tłumaczenie: Natalia Rachmanowa, I. Brusjanin)4. Waltera Scotta. Prace zebrane w dwudziestu tomach. Tom 14 (tłumaczenie: Nina Emelyannikova, Mary Becker)5. Waltera Scotta. Prace zebrane w dwudziestu tomach. Tom 15 (tłumaczenie: Maria Shishmareva)6. Waltera Scotta. Prace zebrane w dwudziestu tomach. Tom 16 (tłumaczenie: Nadieżda Rykowa, Elena Łopyrewa)7. Waltera Scotta. Prace zebrane w dwudziestu tomach. Tom 17 (tłumaczenie: Anna Teterevnikova, E. Petrova)8. Waltera Scotta. Prace zebrane w dwudziestu tomach. Tom 18 (tłumaczenie: Anna Kulischer, Nadieżda Wołpin)9. Waltera Scotta. Prace zebrane w dwudziestu tomach. Tom 19 (tłumaczenie: P. Obolensky, T.L. i V.I. Rovinsky)10. Waltera Scotta. Dzieła zebrane w dwudziestu